Szara Wilczyca i Spółka

Kiedy byłam całkiem mała, w wieku przedszkolnym, byłam chyba jedynym dzieckiem, które nie znosiło bajki o Czerwonym Kapturku. Nie było mi żal pożartej babci ani Czerwonego Kapturka, tylko wilka zabitego przez gajowego. Nieco później oczarowały mnie powieści o surowej Dalekiej Północy i jej czworonożnych mieszkańcach. Szara Wilczyca, Kazan, Bari, Miki, Biały Kieł, Buck... Ileż to wylałam łez nad opowieściami o ich przygodach. Kiedy byłam smarkata, nie chciałam być człowiekiem, tylko wilkiem, co było co najmniej dziwne...
Dzisiaj na blogu "wilcze" zakładki...

 

Tak wyglądają z tyłu: dwie są wykończone kartonem, jedna filcem.

Pozdrowionka!